لیست مطالب

در سه بخش گذشته از این سلسله مقالات به مسائلی مانند حذف پارکینگ به دلیل عدم انطباق سازه طراحی شده با سازه معماری، شانه گیرشدن تیر راه پله، نکات بسیار مهمی در باب اهمیت نقشه کشی سازه، آویز تیر و تاثیر آن در ارتفاع خالص طبقات، تخریب اعضای سازه ای در اجرا بهینه سازی و شاپ آرماتور پرداختیم. و دیدیم که در حل بسیاری از این مشکلات استفاده از وصله مکانیکی یا کوپلر می تواند راهگشا باشد. در ادامه به تعداد دیگری از مشکلات ایجاد شده ناشی از کم تجربگی مهندسین می پردازیم.

همانند دو مطلب قبل در این مقاله نیز به بررسی اشتباهات مهندسی که می تواند ضرر سنگین به جیب کارفرما وارد نماید و یا با کم کردن کیفیت و امنیت سازه خطر بزرگی برای ساکنین ساختمان ایجاد نماید خواهیم پرداخت. در این مقاله به بررسی بریده شدن اعضای سازه ای اجرا در اثر عبور لوله های تاسیسات، و بهینه کردن پرت آرماتور ها از طریق شاپ آرماتور و استفاده از وصله های مکانیکی یا کوپلر می پردازیم.

در ادامه مطالب طرح شده در مقاله قبل در این مقاله نیز به دیگر نکات مهم برای تبدیل شدن از یک اپراتور به یک مهندس طراح سازه خوب می پردازیم. در مقاله قبل به معضل حذف شدن پارکینگ در اثر تطبیق نداشتن سازه طراحی شده با طرح ارائه شده توسط مهندس معمار پرداختیم و راهکارهایی را برای اجتناب از این اتفاق را ارائه کردیم که یکی از مهمترین آنها استفاده از وصله مکانیکی یا کوپلر بود. در ادامه به ارائه چند مورد دیگر از این دست موضوعات می پردازیم.

مشکلی که در سال های اخیر در جامعه مهندسین بسیار با آن روبه رو هستیم این است که با مهندسانی مواجه هستیم که ذاتا اپراتور هستند بدین معنا که مهندس با آموختن نرم افزار فکر می کند همه چیز را میداند و به تمامی جزئیات طراحی سازه مسلط است اولین کار اجرایی را که به دست کارفرما می دهد تبدیل اولین نقطه سیاه کارنامه حرفه ای او می‌شود. این امر سبب می شود که بسیاری از این مهندسین کلا رشته مهندسی را کنار می‌گذارند و به دنبال کار دیگر می روند. با بسیاری از این مهندسین که صحبت می‌کنیم به این نکته اشاره می کنند که رشته مهندسی و طراحی سازه کاری بسیار سخت است اما حقیقت امر این است که طراحی سازه کاری دشوار نیست اما باید در کنار تسلط به نرم افزار با یک سری جزئیات اجرایی نیز آشنا باشیم. در ادامه این مطلب به مسائلی اشاره می‌کنیم که با دانستن آن ها و ترکیب آن با نرم افزارهای طراحی سازه بتوانیم چند گام از سایر مهندسین تازه کار جلو باشیم. پس در ادامه با ما همراه باشید.

این نوع کوپلر متداولترین نوع کوپلر می‌باشد و در تمام نقاط سازه بتنی قابل استفاده است. از اواسط قرن بیستم کوپلر استاندارد به عنوان بهترین جایگزین وصله پوششی در کشورهای پیشرفته معرفی شد و تا به امروز در سراسر جهان استفاده می‌شود. رزوه کوپلر استاندارد از نوع راستگرد بوده و در مواقعی که یکی از میلگردها اجازه چرخش داشته باشد جایگزین اورلپ می شود. برای استفاده از این نوع وصله مکانیکی ابتدا کوپلر را بر روی یکی از میلگردها بسته و پس از آن میلگرد دیگر در وصله پیچیده می‌شود. باید دقت شود که هر دو میلگرد تا انتها بسته شود. از آنجایی که در بستن کوپلر با نیروی دست به طور معمول 1 یا 2 رزوه از کوپلر بیرون می‌ماند، حتما باید از آچار لوله‌گیر و یا آچار کوپلر استفاده کرد. بهتر است برای سهولت کنترل و نظارت بر بسته بودن وصله‌های مکانیکی پس از بستن کوپلر به وسیله ماژیک و یا اسپری روی آن علامت زده شود.

در بسیاری از مواقع در سازه نیاز به وصله دو آرماتور با دو قطر مختلف پیش می آید. در این مواقع استفاده از کوپلر استاندارد ممکن نیست و باید از نوعی دیگر از وصله های مکانیکی استفاده شود. کوپلر تبدیل می تواند در این موارد راه گشا باشد. کوپلر تبدیل با توجه به اینکه قطر سوراخ در هر سمت آن متفاوت است و هر طرف آن برای بسته شدن یک نوع آرماتور طراحی شده است، امکان وصل کردن دو آرماتور با دو قطر مختلف را فراهم می کند. کوپلر تبدیل امکان اتصال دو آرماتور با هر قطر را می‌تواند فراهم کند و بسته به درخواست امکان تولید انواع مختلف آن به صورت اختصاصی وجود دارد.

در بعضی از نقاط سازه در اتصال میلگردها امکان چرخیدن میلگرد دوم در کوپلر وجود ندارد، در این شرایط کوپلر استاندارد کارایی خود را از دست می دهد و باید راه کار دیگری اندیشیده شود. در این مواقع یکی از راه حل ها می تواند استفاده از کوپلر چپ و راست برای وصل کردن میلگردها باشد. رزوه این کوپلرها از یک سمت راست‌گرد و از سمت دیگر چپ‌گرد است که این امکان را می دهد که با ثابت ماندن میلگردها با چرخاندن وصله مکانیکی اتصال برقرار شود. در بستن اتصال به وسیله کوپلر با رزوه چپ و راست باید رزوه‌های آرماتورها یکی راست و دیگری چپ گرد باشند.

در انتهای تیر و محل قطع میلگردها، باید یک خم 90 درجه با طول مشخص وجود داشته باشد، که این خم‌ها مخصوصا در محل اتصال تیر به ستون باعث شلوغی محل اتصال و سختی آرماتور بندی در این محل می‌شود. یکی از راههای کاهش تراکم آرماتور در محل اتصال استفاده از کوپلر انتهایی به جای خم در انتهای آرماتور است. این نوع کوپلر در تمامی قسمت‌های سازه به جای خم قابل استفاده است. درتصاویر زیر دو مورد از استفاده های وصله مکانیکی انتهایی در دیوار برشی و در انتهای ستون به تصویر کشیده شده است.

در بعضی مواقع خاص در اثر اشتباه انسانی و یا در اثر یک تصادف طول میلگرد انتظار کمتر از میزان مورد نیاز برای اجرای وصله پوششی می‌شود. در این موارد پروژه در بن‌بست قرار می‌گیرد. یکی از معدود راههایی که می‌تواند پروژه را از بن‌بست خارج کند، استفاده از کوپلر پیچی است. استفاده از این نوع کوپلر نیازی به آماده سازی سر میلگرد و رزوه ندارد و به راحتی بر سر میلگرد قرار گرفته و پیچ‌های آن بر روی میلگرد سفت می‌گردد. این نوع کوپلر می‌تواند بسته به نیاز پروژه یک سمت رزوه و یک سمت پیچ داشته باشد و یا هر دو سمت آن پیچی باشد که در این حالت هیچ کدام از میلگردها نیازی به آماده‌سازی و رزوه ندارند.

این نوع کوپلر، ابزاری ایده‌ال برای وصله میلگرد در قطعات پیش ساخته بتنی می‌باشد. با استفاده از این نوع وصله می‌توان قطعات پیش‌ساخته را به راحتی و تنها با تزریق گروت از مجاری تعبیه شده به یکدیگر متصل کرد. این وصله ها در یک انتها دارای یک محفظه برای تزریق گروت می‌باشد و در انتهای دیگر اتصال، همانند کوپلرهای میانی، به وسیله رزوه انجام می‌شود.

معمولا تصمیم به استفاده از وصله مکانیکی زمانی گرفته می شود که مراحل طراحی و حتی تجهیز کارگاه و گودبرداری نیز انجام شده است. در این زمان سرپرست کارگاه با محاسباتی توجیه اقتصادی استفاده از اتصال مکانیکی را به کارفرما گوشزد می کند. کارفرما با محاسب مشورت کرده و او را برای استفاده از کوپلر توجیه می کند. پس از موافقت محاسب رایزنی ها با شرکت های پیمانکار اجرای وصله مکانیکی آغاز می شود. پس از طی مراحل اداری و اخذ استعلام قیمت از شرکت های مختلف اقدام به عقد قرارداد می شود. اما تصمیم به استفاده از کوپلر در این مرحله بسیار دیر است و علاوه بر ممانعت از استفاده از بسیاری از محاسن کوپلر مشکلات زیادی را در مراحل اجرایی اجرای کوپلر و روال عادی کارگاه ایجاد می کند. در این مقاله زمان و نحوه صحیح استفاده از کوپلر در ساختمان های بتنی برای بهره گیری حداکثری از مزایای اتصال مکانیکی، اشاره می کنیم.

استفاده از وصله مکانیکی و بهره مندی از مزایای این نوع اتصال نیازمند آماده‌سازی ها سر میلگردها پیش از بستن این نوع وصله است. این آماده سازی شامل برش و رزوه آرماتورها می باشد که توسط دستگاههای مخصوص و افراد آموزش دیده اجرا می گردد. در این مقاله مطالبی را پیرامون نوع رزوه اجرای کوپلر و دستگاه های لازم برای این عملیات خدمت شما دوستان گرامی تقدیم می کنیم.

اجرای وصله مکانیکی در پروژه های بتنی معمولاً با ملاحظات و محدودیت‌های روبروست. این محدودیت ها می تواند شامل محدودیت در فضا، امکانات ، کارگر متخصص و یا شرایط پیش بینی نشده باشد. دانستن این شرایط برای تصمیم گیری در اجرا یا عدم اجرای سازه با وصله مکانیکی و یا نحوه اجرای این سیستم بسیار حائز اهمیت است در این مقاله سعی کردیم رایج ترین سوالات در خصوص نحوه اجرای این اتصال را مطرح کرده و جواب آنها را به طور کامل شرح دهیم. در صورتی که به جز سوالات زیر سوالی دیگر ذهن شما را به خود مشغول کرده برما منت گذارده و آن را با ما در میان بگذارید.

در چندین سال گذشته فعالیت شرکت صنایع ساختمان سپهردر زمینه طراحی، تولید و اجرای وصله مکانیکی، طی صحبت هایی که به صورت تلفنی و حضوری با کارفرمایان، مهندسین و محققین محترم داشتیم به سوالاتی تقریبا یکسان بر می خوردیم که تصمیم گرفتیم آنها را برای رفاه حال دوستان و مشتریان گرامی در چند قسمت منتشر کنیم. اگر سوال شما در سوالات زیر نمی باشد کارشناسان شرکت همواره آماده پاسخگویی به سوالات شما می باشند.

یکی از راههای اتصال میلگردها در سازه های بتنی کوپلر یا وصله مکانیکی می باشد. این محصول اصلی ترین زمینه فعالیت شرکت نوآوران صنایع ساختمان سپهر می باشد. در اﻳﻦ روش برای حفظ مقاومت میلگرد رزوه رولینگ به جای رزوه کاری مرسوم که برای بولت استفاده می شود به کار برده می شود.

سازه بتنی به سازه ای گفته می شود اسکلت اصلی آن از بتن ساخته شده باشد. در این سازه ها علاوه بر بتن، بلکه مصالح دیگری مثل فولاد، چوب و مصالح بنایی نیز ممکن است به در قسمتهای مختلف سازه استفاده شوند و این گزینه ها برای بسیاری از سازه های متداول، وجود دارند. در ساختمان های بلند مرتبه معمولا اسکلت سازه از بتن یا فولاد ساخته می شود. با این وجود امروزه بتن به عنوان یک گزینه همیشگی برای ساخت تمامی سازه ها، اعم از بلند مرتبه و بزرگ و کوتاه مرتبه وکوچک در نظر طراحان بوده است، به طوری که شاید بتوان آن را مهم ترین مصالح ساختمانی موجود در تمام دنیا دانست. بسیاری از ساختمان های کوچک و بزرگ، دیوارهای حایل، سد ها، کانال ها، مخازن، تونل ها،و تانک ها، پل ها، لوله ها و روسازی ها از بتن ساخته می شوند.

در این مطلب به بررسی ضوابط مربوط به وصله های مکانیکی در آیین نامه های مختلف در دنیا می پردازیم. این آیین نامه ها شامل آیین نامه های IBC2006، UBC97، ACI 318-2014 و آیین نامه های مبحث نهم مقررات ملی ساختمان و آیین نامه بتن ایران می باشند.

جوش سر به سر میلگرد یکی از روش های وصله میلگرد است که در دهه 60 میلادی در ژاپن مرسوم بوده است. این تکنولوژی به دلیل معایب عدیده ای که داشته است سال های زیادی است که در دنیا استفاده نمی شود، اما متاسفنه این روش در کشور ما به عنوان یک روش نوین وصله میلگرد معرفی می شود و روز به روز بر مصرف آن افزوده می شود. در این مقاله با اشاره به تاثیر این نوع وصله در تخریب سازه های بتنی در زلزله کوبه ژاپن و بررسی پارامترهای موثر در کیفیت این نوع اتصال و بررسی آیین نامه های ACI 318-14 و مبحث نهم مقررات ملی ساختمان ایران دلایلی بر قابل اعتماد نبودن این روش وصله آرماتور ارائه می کنیم.

امروزه با پیشرفت سریع تکنولوژی و علم در تمامی شاخه ها، نیاز به مطالعه و پیشرفت همراه علوم جدید و درخواست های جدید بازار تقاضا بیش از پیش احساس می شود. تا حدی بی توجهی به تغییرات بازار توانست شرکتی مانند نوکیا را تنها در مدت 5 سال به ورشکستگی کشاند. در تمامی زمینه های دیگر بازار نیز قاعده همین است، برای مثال در زمینه های مختلف صنعت اگر نتوانیم پابه پای تکنولوژی روز دنیا پیش برویم طولی نمی کشد که هزینه بالای نیروی انسانی زیاد، دورریز مواد اولیه و به مرور زمان از دست دادن بازار هدف کمر صنعت را خواهد شکست.

مهندسین ساختمان و متخصصین در سازه‌های بتنی، معایب و ایراداتی را در روش قدیمی و سنتی وصله میلگرد در ساختمان بتنی یا به زبان دیگر وصله اورلپ مشاهده کردند. با انجام تعداد بسیار زیادی آزمایش به همراه استفاده از تجربه مهنسین و متخصصین . مقایسه انواع روش وصله میلگرد، وصله مکانیکی یا کوپلر به عنوان راهکاری ارائه شد که می‌تواند مشکلات اتصال اورلپ را در حال حاضر و در آینده بر طرف نماید. سهولت استفاده، قابلیت اطمینان، تمامیت ساختاری، و حداقل ازدحام میلگرد مزایای استفاده از سیستم اتصال مکانیکی هستند.

وصله مکانیکی (Mechanical Splice) یک قطعه مکانیکی است برای ایحاد اتصال بین دو میلگرد که این امکان را فراهم می‌کند که آرماتور در ناحیه اتصال نیز رفتاری مانند میلگرد یک‌ پارچه داشته باشد، این نوع اتصال که میلگردها را به صورت سر به سر به یکدیگر متصل می‌کند، بسیاری از مزایای آرماتور یکپارچه را تامین می‌کند. در سالهای گذشته تنها راه یکپارچه نمودن دو قطعه آرماتور جوشکاری قوسی بوده است، اما امروزه انواع مختلفی از اتصالات مکانیکی در دسترس است که می‌تواند یک اتصال دقیق و مطمئن را به سادگی و به سرعت فراهم کند.

فولاد ساختمانی محصول گران بهایی است که مصرف بهینه آن موجب حفظ ذخایر با ارزش آهن برای نسل های آینده و همچنین کاهش آلودگی های حاصل از تولید، می شود. یکی از راهکارهای مصرف بهینه آرماتور در ساختمان های بتن مسلح، استفاده از وصله مکانیکی به جای وصله پوششی است.

این جعبه ابزار شامل کلیه ابزارهای مورد نیاز هنگام استفاده از دستگاه رزوه است. این کیف شامل تمامی آچارهای آلن و تخت مورد نیاز، انبردست، تمامی سایزهای آلن بکس لازم، یک عدد جغجغه، پیچ گشتی‌های مورد نیاز و یک جفت دستکش مناسب برای کار با دستگاه می‌باشد.

این گیج ها برای هر سایز رزوه در دو نوع برو و نرو(Go & No Go) وجود دارد که به کمک آنها می توان ابعاد رزوه را اندازه گیری و کنترل کرد.

این تیغچه‌های فلزی نیز همانند رول‌ها از قطعات مصرفی دستگاه هستند. در دستگاه رزوه این قطعات عاج میلگردها را از روی آنها می‌تراشند.

این غلتک ها (رول‌ها) از قطعات مصرفی دستگاه رزوه میلگرد هستند. این قطعات مسئولیت عملیات رزوه را در دستگاه رزوه بر عهده دارند.

آچار کوپلر مخصوص بستن آرماتور و وصله مکانیکی می‌باشد و سرعت عمل بستن را به مراتب افزایش می‌دهد.

دستگاه رزوه رولینگ میلگرد مخصوص رزوه میلگرد جهت عملیات کوپلینگ و استفاده از وصله مکانیکی برای اتصال میلگردها به یکدیگر می باشد.

اتصال پوششی اتصالی است که نیازمند همپوشانی دو آرماتور موازی است. نیرو برای انتقال در این نوع اتصال از مرز بین بتن و فولاد بهره می‌برد. نیرو از یک میلگرد به بتن منتقل شده و سپس از بتن به میلگرد دیگر منتقل می‌شود. این انتقال نیرو کاملا به بتن اطراف میلگردها بستگی دارد و عملا پایستگی اتصال به پایستگی بتن اطراف آن وابسته است. با ادامه تحقیقات، افزایش توقعات در طراحی‌های جدید ساختمان‌های بتنی، مصالح جدید، طراحی سازه‌های ترکیبی بتنی و فولادی و تغییرات دیگر در صنعت ساختمان سازی نیاز به جانشینی مناسب برای وصله پوششی را بیش از پیش آشکار ساخت.

ساخت سازه به روش بتنی معایبی دارد که سازندگان را به ساخت به صورت اسکلت فولادی ترقیب می‌کند. از عمده‌ترین معایب سازه بتنی می‌توان به سرعت کم اجرا و مشکلات معماری به دلیل بزرگ بودن ستون‌ها نسبت به سازه فلزی اشاره کرد.